Μια όμορφη εκδήλωση έλαβε χώρα την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου στο Στέκι καθηγητών Ρεθύμνου (Ηλιακάκη 16), όπου προβλήθηκε η ταινία του Ντίνου Δημόπουλου “Τα δελφινάκια του Αμβρακικού”. Παρόλο που πολλοί αναγνώστες μπορεί να μην την έχουν ακουστά, πρόκειται για την πιο πολυβραβευμένη διεθνώς ελληνική παραγωγή (1993). Θα υπέθετε κανείς ότι μιλάμε για βραβεία που δίνονται από “κουλτουριάρηδες ειδήμονες” και είναι αναντίστοιχα με τις εντυπώσεις που το έργο θα προκαλέσει στο “απλό κοινό”. Η μαγεία ωστόσο της ταινίας έγκειται στο γεγονός ότι είναι φτιαγμένη για τον ...απλό κόσμο, επειδή με λιτότητα και απλότητα αναδεικνύει ζητήματα όπως αυτά του κοινωνικού αποκλεισμού από τη μια και της παιδικής αγάπης και αθωότητας από την άλλη. (Ο – περίπου όπως τον θυμάμαι – διάλογος «-Οι άνθρωποι είναι θηρία. –Όχι όλοι, μάνα. Τα παιδιά δεν είναι θηρία» ίσως αναδεικνύει καλύτερα το πνεύμα του έργου). Γενικά, ήταν μια προβολή που μας γέννησε πολλά συναισθήματα και σκέψεις.
Είθισται φέτος στο ζεστό χώρο του Στεκιού καθηγητών να ζούμε όμορφες στιγμές και εκείνη της 10ης Φεβρουαρίου ήταν μία από αυτές. Η συγκεκριμένη εκδήλωση οργανώθηκε από τη σύμβουλο των φιλολόγων του Ρεθύμνου κυρία Αγγελική Καψάσκη σε συνεργασία με την υπεύθυνη της κινηματογραφικής ομάδας καθηγητών του στεκιού Πόπη Λεβεντάκη. Ιδιαίτερο χαρακτήρα στη βραδιά έδωσε η παρουσία του παραγωγού της ταινίας, κυρίου Άγγελου Σιδεράτου, ο οποίος την παραχώρησε αφιλοκερδώς. Ο κύριος Σιδεράτος – που εκτός από παραγωγός είναι σκηνοθέτης, συγγραφέας και σεναριογράφος – μας μίλησε για την ιστορία δημιουργίας της συγκεκριμένης παραγωγής (και όχι μόνο) και για την αντιμετώπιση που εισπράττουν οι Έλληνες καλλιτέχνες από την πολιτεία. Δυστυχώς, όπως και στην εκπαίδευση, έτσι και στην τέχνη πολλά πράγματα βασίζονται και προχωρούν χάρη στο μεράκι και τον “πατριωτισμό” εκείνων που την υπηρετούν. (Για πόσο όμως ακόμα;) Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τη ζεστή συνομιλία που είχε ο κύριος Σιδεράτος με τα μέλη της νεοσύστατης θεατρικής ομάδας καθηγητών Ρεθύμνου “Το Δωμάτιο με τους Καθρέφτες” που παρακολούθησαν την προβολή.
Η μικρή τούτη καταχώριση δεν έχει μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα. Καθορίστηκε από την ανάγκη του γράφοντα να πει πως η ομορφιά μπορεί να βρίσκεται στις μικρές απλές στιγμές, όπως η ομορφιά της εν λόγω ταινίας βρίσκεται ακριβώς στην απλότητά της (κι όχι σε χολιγουντιανές υπερπαραγωγές και σύνθετους διαλόγους). Τούτη όμως η απλότητα δεν προκύπτει από την απάθεια και τον εφησυχασμό. Η ταινία είναι όμορφη, το θέμα όμως του κοινωνικού αποκλεισμού που θίγει είναι ένα δικό μας, ανθρώπινο, αποκρουστικό δημιούργημα. Ζούμε ημέρες που μας καλούν στην απάθεια και την αμάθεια (με την ευρεία έννοια), την αδράνεια και τον εφησυχασμό. Εκεί δεν υπάρχει ομορφιά.
Χρήστος Σουρουλής
Μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Φιλολόγων Ρεθύμνου
Οργανωτικός Γραμματέας Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου